Polski
English
ZGŁOŚ PROBLEM
ODSYŁACZE
Link do zasobu (skrót):
http://zasobynauki.pl/zasoby/1367Link do zasobu (repozytorium):
https://id.e-science.pl/records/1367Metadane zasobu
| Tytuł |
Lixisols |
|---|---|
| Osoby |
Autorzy:
Cezary Kabała
Partner: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu |
| Opis |
Lixisols są glebami, które mają wyższą zawartość iłu w głębszych warstwach gleby niż w warstwie powierzchniowej, co jest efektem procesów pedogenicznych (w szczególności przemieszczania iłu) prowadzących do wykształcenia poziomu podpowierzchniowego argic. Liksisole zawierają iły o małej aktywności w poziomie argic i odznaczają się wysokim wysyceniem zasadami na głębokości 50-100 cm. Źródłosłów: Gleby o pedogenicznie zróżnicowanej zawartości iłu (głównie wskutek migracji iłu) między warstwami powierzchniowymi uboższymi w ił oraz bogatszymi w ił warstwami głębszymi, zawierające iły o małej aktywności oraz odznaczające się wysokim wysyceniem zasadami na określonych głębokościach; od łac. lixivia, wymyte substancje. Materiał macierzysty: Duże spektrum skał macierzystych; często niescementowane, silnie chemicznie zwietrzałe materiały drobnoziarniste. Warunki środowiskowe: Regiony o klimacie tropikalnym, subtropikalnym lub umiarkowanie ciepłym z wyraźną porą suchą. Przypuszcza się, że wiele liksisoli jest glebami poligenetycznymi o właściwościach ukształtowanych w przeszłości, w warunkach bardziej wilgotnego klimatu. Profil glebowy: Pedogenicznie zróżnicowana zawartość iłu, niższa w warstwie powierzchniowej i wyższa w warstwach głębszych; zaawansowany stopień wietrzenia bez wyraźnego ługowania kationów zasadowych. Utrata tlenków żelaza razem z minerałami ilastymi może prowadzić do wytworzenia rozjaśnionego poziomu eluwialnego pomiędzy warstwą powierzchniową a poziomem argic. Liksisole występują w okresowo suchych strefach tropikalnych, subtropikalnych oraz umiarkowanie ciepłych na powierzchniach wieku plejstoceńskiego lub starszych. Zajmują na świecie łączną powierzchnię około 435 mln ha, z czego więcej niż połowa występuje w regionie sub-Sahelu i we wschodniej Afryce, około jednej czwartej w Ameryce Południowej i Środkowej, a pozostałe na subkontynencie indyjskim, w Azji południowo-wschodniej i w Australii. Liksisole, które stale znajdują się pod naturalną roślinnością sawannową lub pod luźnymi zadrzewieniami, są powszechnie wykorzystywane do ekstensywnego wypasu zwierząt. Niska zasobność liksisoli w składniki pokarmowe oraz słaba retencja kationów wymuszają konieczność nawożenia mineralnego i/lub wapnowania jako warunek długotrwałej uprawy. Chemicznie i/lub fizycznie zdegradowane liksisole regenerują się bardzo powoli, chyba że poddane zostaną aktywnej remediacji. Preferuje się uprawę roślin wieloletnich zamiast jednorocznych, szczególnie na powierzchniach nachylonych. Uprawa roślin bulwiastych (kasawa i słodki ziemniak) lub orzechów ziemnych powiększa niebezpieczeństwo degradacji gleby i erozji. Szczególnie polecana jest rotacja roślin jednorocznych i intensywnych łąk umożliwiająca zwiększenie zawartości materii organicznej. (Polski) Uwagi: 29. Kolekcje fotografii obrazujących klasyfikację gleb Polski i świata |
| Słowa kluczowe | "Gleba"@pl, "Klasyfikacja gleby"@pl |
| Klasyfikacja |
Typ zasobu:
zdjęcie Dyscyplina naukowa: dziedzina nauk o Ziemi (2011) Grupa docelowa: ogół społeczeństwa Szkodliwe treści: Nie |
| Charakterystyka |
Miejsce powstania: Wrocław
Czas powstania: 2017 Nazwa serii: Gleby świata Model skanera lub aparatu fotograficznego: Nikon |
| Licencja | CC BY-SA 4.0 |
| Informacje techniczne |
Deponujący: Bernard Gałka Data udostępnienia: 22-03-2018 |
| Kolekcje | Kolekcja Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu |
Podobne zasoby
Regosols
Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)
Gleba ściółkowa (folisol)
Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)
Gleba urbiziemna
Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)
Gleba glejowa
Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)
Stagnosols
Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)